23 Şubat 2009 Pazartesi

MiM!


Sevgili arkadaşlar,
blog komşum Ahmet Demirel bu kez "çocukluk anınızı anlatın" diyerek MiM'ledi! Çocukluk çok gerilerde kaldığından hemen aklınıza bir anı gelmeyebiliyor. O nedenle haberi aldım, ödevimi yapmayı bu güne bıraktım. Unutamadığım ve beni çok etkileyen bir anıyı hatırladım;)
Ben bahçeli bir evde büyüdüm. Sokağa çıkma iznim olmadığından oyun arkadaşlarım bizim bahçeye gelirdi.

Bünyamin benim sayılı oyun arkadaşlarımdan biriydi
(büyüdükten sonra pek görüşmedik, Allah rahmet etsin! artık hayatta değil) Çocukluk bu ya! oynarken mutlaka bir anlaşmazlık çıkarsa bir şekilde arkadaşlar birbirini kızdıracak konu bulurlar. Bünyamin'in anneanne-babaanne ve her iki taraftanda dedelerinin olmasını çok kıskanırdım! kavga sırasında "oh! işte senin anneannen yok, babaannen yok! dedelerin yok" demesi beni son derece üzerdi ve ağlayarak anneme gidip, "Bünyamin'in anneanne-babaanne ve iki dedesi var benim neden yok" derdim. Annem "bende anne baba ile büyümedim,

Sırma KANGAL bir Hanımağa idi. Kangal Ağası Hacıağa'nın eşi.
benim büyük ablam Sırma teyzen senin anneannen sayılır, ona "Sırma anne" de dedikten sonra teselli bulurdum. Her zaman büyükanneler ve büyükbabalara sahip olan çocukların şanslı olduğunu düşündüm. Amcam "Kara Nuri" ve Sırma Teyzem bende aile büyüklerinin yerini tuttu, Allah onlara da rahmet etsin!Komşu benim çocukluk anımı anlatmam rahmet okuttu!
Ben kimleri MiM lesem???
Sevgili Meyraca hç ses vermiyor!
Yasemin hanım
ve Mehmet bey hadi çocukluk anınızı anlatın bakalım!
Sevgiler...

1 yorum:

Fıkra Sevenlere dedi ki...

Önce fotoğraflara bayıldım hocam..
Bende dedelerimi görmedim.. Anneannemi tanıma şansım oldu ama:)) Hayatta olmayanlara rahmet dilemek,anmak, yaşayanlara merhaba demek gibi!!
Doğal olanıda bu sanırım.. Paylaşımınız için çok teşekkürler,
sevgiler..

Blog Widget by LinkWithin
Technorati Profile